11.5.09

Τι είναι αληθινό και τί ψεύτικο;



Τι είναι αυτό που καθορίζει τί είναι αληθινό και τί ψεύτικο;

Ο Lawrence LeShan, στο κλασικό του βιβλίο "Πραγματικότητες: Η Αναζήτηση για το Πλήρες Ανθρώπινο Ον" γράφει: "Μια πραγματικότητα είναι αληθινή για σένα, όταν δρας μέσα στους δικούς της όρους. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλώς κουβέντες. Είναι έγκυρη πραγματικότητα όταν, χρησιμοποιώντας την, μπορείς να επιτύχεις τους στόχους που είναι αποδεκτοί σ΄ αυτή. Η κοινή λογική ορίζει κάθε πραγματικότητα και σε τελική ανάλυση αποφασίζει για την εγκυρότητά της".

Η δήλωση του LeShan αντανακλά μια ανακάλυψη που έγινε από μια ομάδα επιστημόνων που πειραματιζόντουσαν με μωρά.
Ανακάλυψαν πως τις μοναδικές φορές που τα μωρά ξαφνιάζονταν ήταν όταν συνέβαινε κάτι σ' αυτά που καταστρατηγούσε την κοινή λογική.
Αυτή η ανακάλυψη θεμελίωσε το ότι ένας βαθμός αντιληπτικής προκατάληψης αποτελεί μέρος της γενετικής μας προδιάθεσης, μια προδιάθεση που ενισχύεται από τις ποικίλες ικανότητές μας και από τον εγκέφαλό μας.

Εξαρτόμαστε από την ερμηνεία που δίνουμε για τη ζωή και αποδεχόμαστε τις προκαταλήψεις αυτής της αντίληψης.

Μέσα από την καθημερινή ύπαρξή μας αναγνωρίζουμε μόνο ότι είμαστε προετοιμασμένοι από πριν να δούμε.
Επειδή δεν είμαστε προετοιμασμένοι να δούμε μέσα από τις ψευδαισθήσεις της αντίληψης, αποδεχόμαστε αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως μια πλήρη αλήθεια για το τι υπάρχει.

Η πραγματικότητα, στην στενότερη έννοιά της, είναι ένα προϊόν που το δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι και διατηρείται από τη δική μας αντίληψη.

Το ζήτημα της πραγματικότητας μπορεί ωστόσο να μας ξεγελάσει.

Οι εναλλακτικές πραγματικότητες και άλλες διαστάσεις δόνησης αγνοούνται ή παρακάμπτονται πολύ συχνά γιατί δεν είμαστε ενήμεροι ότι αγνοούμε ή ότι παρακάμπτουμε οτιδήποτε.

Αποδεχόμαστε ότι αντιλαμβανόμαστε και φαίνεται παράλογο αν όχι αδύνατο να πράξουμε αλλιώς.

Αλλά αυτό το σφικτό πλέγμα της φυσικής αντιληπτικής προκατάληψης (κάποιες φορές αναφέρεται ως περιβαλλοντική ακεραιότητα) μπορεί να είναι βασισμένο μόνο σε υποθέσεις που προέρχονται από ατομικά συστήματα πιστεύω παρά σε γενετική προδιάθεση.

Με άλλα λόγια, είναι πιθανό να αποτελεί περισσότερο μια προτίμηση παρά μια προκατάληψη.

Η περιοχή του συστήματος εγκέφαλος-νους που διεκπεραιώνει το φιλτράρισμα είναι ο δικτυωτός σχηματισμός, μια μικρή μάζα από στενά πακεταρισμένα νευρικά κύτταρα που βρίσκονται στον κεντρικό πυρήνα του εγκεφαλικού στελέχους, κάτω από το μεταιχμιακό εγκεφαλικό σύστημα.

Αυτό που οδηγεί το φιλτράρισμα όμως, είναι η αντιληπτική μας προτίμηση και όχι αναγκαστικά οι γενετικά καθορισμένες αντιληπτικές προτιμήσεις μας.
Αυτό συμβαίνει επειδή αναμειγνύουμε επίκτητες τάσεις με φυσικές αντιληπτικές δεξιότητες.

Επιτρέπουμε στους αγαπημένους μας, στα σχολεία μας, στις εργασίες μας, στους συντρόφους μας, στην κοινωνία μας, στις κυβερνήσεις μας, χωρίς να συμπεριλάβουμε τις δικές μας διαισθήσεις αναφορικά με το τι νομίζουμε ότι αντιλαμβανόμαστε, να καθορίσουν και να ερμηνεύσουν τη ζωή μας.

Το επιτρέπουμε αυτό επειδή είναι θεμελιωδώς ευκολότερο, πιο πρακτικό και λιγότερο επικίνδυνο, το να αποδεχτούμε παρά να αρνηθούμε τις προκαταλήψεις αμοιβαία αποδεχόμενων πεποιθήσεων.

Η κοινωνία χρωστάει την ύπαρξή της σ' αυτήν την τάση που έχουν οι άνθρωποι να αποδέχονται την άποψη της κοινής γνώμης ως προσωπική τους αλήθεια.

2 σχόλια:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Πολύ ενδιαφέρον το θέμα της ανάρτησής σου.
Γενικά έτσι αντιλαμβανόμαστε το αληθινό από το ψεύτικο, δεν πιστεύω όμως πως είναι και ο κανόνας.
Εν μέρει δε συμφωνώ με το σκεπτικό πως:

"Μέσα από την καθημερινή ύπαρξή μας αναγνωρίζουμε μόνο ότι είμαστε προετοιμασμένοι από πριν να δούμε."

Αν λειτουργούσε μόνο έτσι το ανθρώπινο είδος, δε θα είχε προχωρήσει τόσο πολύ στον τομέα της έρευνας και των αναζητήσεων.

Καλή σου εβδομάδα,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Truthseeker.Vasiliki είπε...

Ο/Η ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ
Συμφωνώ μαζί σου, Γλαρένια μου,ως προς αυτό το σημείο.
Σίγουρα, δεν είναι ο κανόνας, εξάλλου, αυτές είναι οι θέσεις του συγκεκριμένου συγγραφέα, ο οποίος σίγουρα θα έκανε κάποιες μελέτες επάνω στο θέμα.
Και το ότι δεν συμφωνούμε μαζί του, επιβεβαιώνει την διαφορετικότητα της αντίληψης των πραγμάτων, του κάθε ατόμου ξεχωριστά.
Κατά τη διάρκεια της ζωής μας, αποδεχόμαστε, αποφασίζουμε και ενστικτωδώς ολοκληρώνουμε δομημένα μοντέλα σκέψης, σχετικά με το τι θα πιστέψουμε και τι θα απορρίψουμε.
Αυτές οι αντιληπτικές μας προτιμήσεις, δημιουργούν φίλτρα που μας εμποδίζουν να έχουμε επίγνωση γι’ αυτά που αρνούμαστε να μάθουμε.

Το σίγουρο είναι ότι, υπάρχουν ψευδαισθήσεις στην αντίληψή μας.

Γι' αυτό στις διαπροσωπικές μας σχέσεις, επιζητούμε ανθρώπους που να έχουν την ίδια αντιληπτική ικανότητα μ' εμάς.

Το ζήτημα της πραγματικότητας μπορεί ωστόσο να μας ξεγελάσει.

Τί να πούμε εμείς...

Να είσαι καλά, σ' ευχαριστώ για τις Γλαρένιες αγκαλιές και για το καλό σου σχόλιο.
Φιλιά...

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails Bookmark and Share