19.5.09

Όταν η νοσταλγία διώχνει τη μοναξιά



Την εξισορρόπηση και το μετριασμό της μοναξιάς, εξυπηρετεί η νοσταλγία, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική έρευνα, η οποία έγινε από Κινέζους ερευνητές, αλλά και από τον ελληνικής καταγωγής καθηγητή του βρετανικού πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον, Κωνσταντίνο Σεντικίδη.

Είναι η πρώτη έρευνα, η οποία μελέτησε εξονυχιστικά τη σχέση νοσταλγίας και μοναξιάς με τη βοήθεια πειραμάτων σε εθελοντές, που περιλάμβαναν εργάτες εργοστασίων, φοιτητές και παιδιά.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, που δημοσιοποιήθηκαν από την «Association for Psychological Science», τα άτομα που ένιωθαν πιο μοναχικά, ανέφεραν ότι έπαιρναν τη μικρότερη κοινωνική υποστήριξη από τον περίγυρό .

Όταν οι ερευνητές υποκινούσαν τη νοσταλγία σε ορισμένους εθελοντές, εκείνοι ένιωθαν πλέον ότι απολαμβάνουν τη μεγαλύτερη κοινωνική υποστήριξη από τους γύρω τους.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η νοσταλγία ενδυναμώνει την αντίληψη του ατόμου για το βαθμό κοινωνικής υποστήριξης που έχει και, με αυτό τον τρόπο, αντισταθμίζει τα αισθήματα μοναξιάς.

Επίσης διαπιστώθηκε ότι τα πιο ανθεκτικά άτομα, με τη μεγαλύτερη ικανότητα να ορθοποδούν γρήγορα μετά από τραυματικά συμβάντα και αναποδιές της ζωής, είναι αυτά που χρησιμοποιούν τη νοσταλγία για να ξεπεράσουν τα αισθήματα μοναξιάς τους.

Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι αυτά τα ευρήματα έχουν πολύ σημαντικές επιπτώσεις στην κλινική ψυχολογία και δείχνουν ότι η «τεχνητή» νοσταλγία μπορεί να αξιοποιηθεί σε θεραπευτικό πλαίσιο, ώστε τα μοναχικά άτομα να αντιμετωπίζουν καλύτερα τον κοινωνικό αποκλεισμό που βιώνουν.

Με άλλα λόγια, όπως αναφέρουν,
«τα άτομα θα μπορούσαν να εκπαιδευθούν να επωφελούνται από την αναζωογονητική λειτουργία της νοσταλγίας, όταν είτε απουσιάζει η πραγματική κοινωνική στήριξη, είτε το άτομο νομίζει ότι απουσιάζει».


Επειδή,

Το παρελθόν υπάρχει στ' αλήθεια
μόνο όσο το θυμόμαστε.

Γι' αυτό κι εγώ,
στο ταξίδι αυτό της ζωής,
πάντα θέλω να θυμάμαι τους ανθρώπους
που με δένουν με το παρελθόν,
τα πρόσωπα που αγάπησα,
τα πρόσωπα που με πλήγωσαν,
τα πρόσωπα που μοιραστήκαμε
φωτεινές στιγμές μαζί.
Χωρίς να αισθάνομαι καμία λύπη,
καμία κακία ή στενοχώρια,
παρά μόνο ατέλειωτη νοσταλγία
για όλα αυτά
και απέραντη ευγνωμοσύνη
που φώτισαν -έστω και για λίγο-
με την παρουσία τους
τούτο το ταξίδι της ζωής μου.

Αυτό είναι το ταξίδι της ζωής.

Ένα σύνολο συγκινήσεων
και κάθε είδους συναισθημάτων.
Και αν δούμε για μια στιγμή την ζωή μας
σαν βιβλίο,
σαν ιστορία που ξετυλίγεται
μέρα με τη μέρα,
όλα μπλέκονται μαζί
και δεν υπάρχει πια καλό ή κακό,
ευχάριστο ή δυσάρεστο.
Είναι όλα μέρος της προσωπικότητάς μας
και της προσωπικής μας ιστορίας.

Αν καταφέραμε να έχουμε
όμορφες αναμνήσεις
και να τις διατηρούμε,
χωρίς να έχουν χάσει τη μαγεία τους
από το πέρασμα του χρόνου,
τότε είμαστε ευτυχισμένοι άνθρωποι.

Γι’ αυτό, ας κλείσουμε το μάτι στη νοσταλγία,
για να ξεκινήσουμε νέες περιπέτειες
και περιηγήσεις
σε μέρη που θα κάνουν την ψυχή μας
να χαμογελάσει.

10 σχόλια:

Διάττων είπε...

Πιστεύω πως, πράγματι, η νοσταλγία μπορεί να μειώσει τη μοναξιά, όχι όμως και να τη διώξει τελείως. Δυθστυχώς, γιατί όταν υπάρχει, συνήθως είναι επώδυνη και φεύγει μόνο όταν μπουν νέα πρόσωπα (ή κι ένα μόνο νέο πρόσωπο) στη ζωή μας...

Καλό σου απόγευμα αγαπητή μου φίλη...

Truthseeker.Vasiliki είπε...

Ο/Η Diatton

Φίλε Διάττων δεν έχεις άδικο.
Συμφωνώ μαζί σου.
Η νοσταλγία μπορεί να μειώσει τη μοναξιά, όχι να την διώξει εντελώς, άσχετα με το τί λένε οι επιστημονικές έρευνες, στις οποίες βασίστηκε η ανάρτησή μου.

Η δική μου θέση είναι,
να θυμόμαστε με αγάπη το παρελθόν,
αλλά να προχωρούμε παραπέρα,
αφού κάθε τέλος είναι
μια καινούργια αφετηρία.

Καλό απόγευμα, επίσης.

Vasiliki Rimpa είπε...

Βασιλική καλησπέρα ,

έβαλες ένα θέμα που και εμένα προσωπικά με προβληματίζει ...
η νοσταλγία μπορεί να διώξει τη μοναξιά ?
Μια πρόχειρη προσέγγιση θα κάνω ...θα τολμήσω να απαντήσω πως όχι ...δημιουργεί μια πλασματική πραγματικότητα μέσα στην ίδια τη μοναξιά που βιώνουμε...
εμάς τους ιδίους μας εξυπηρετεί στην αδυναμία μας και έτσι μας απλώνει ένα χέρι που δε μας βγάζει αλλά μας τραβά ακόμη πιο βαθειά μέσα...

Η αναδρομή θέλει δυνατούς χαρακτήρες ...δε συμμερίζομαι την απλότητα του θυμάμαι τα καλά και τα κακά ...υπάρχει μια διαφοροποίηση εκ φύσεως - ανθρωπίνων δυνατοτήτων - δεμ πορώ να το εξηγήσω άριστα - διότι δε κατέχω τα περί ψυχολογίας ...

θέλει δύναμη να νοσταλγείς και το καλό αλλά ιδιαίτερη προσοχή στο κακό.

θέλει να γνωρίζεις τον εαυτό σου ....και αν είσαι σίγουρος/η τότε τολμάς με σταθερότητα να προβείς σε τέτοιο βήμα ...

Θεωρώ ότι αυτή η μελέτη πρέπει να δει όλες τις παραμέτρους που απαρτίζουν τους δαιδαλώδης δρόμους της ψυχής μας....

Unknown είπε...

καλησπέρα σας.....όταν υπάρχει νοσταλγία σημαίνει κάτι μας λείπει..νομίζω....ζείς με κάτι που λείπει...δεν πιστεύω ότι συμπληρώνει την μοναξιά....μπορεί...
πολύ ωραίο θέμα...αλλά και κείμενο νάστε καλά

Truthseeker.Vasiliki είπε...

Ο/Η Vasiliki Rimpa

Πραγματικά είναι πολύπλοκο το σημερινό θέμα Βασιλική με πολλές διαστάσεις.
Ο κάθε άνθρωπος, λόγω διαφορετικού χαρακτήρα, αντιλαμβάνεται διαφορετικά τη νοσταλγία, σύμφωνα με τις καταστάσεις που έχει ζήσει.
Φυσικά η αυτογνωσία και η αυτοπεποίθηση είναι πολύ σημαντικοί παράγοντες.
Αλλά, ακόμη και οι άσχημες καταστάσεις του παρελθόντος, με το πέρασμα του χρόνου "ξεθωριάζουν", οπότε ευκολότερα συγχωρούμε και ανακουφιζόμαστε. Γιατί αν δεν το κάνουμε, αυτό βλάπτει εμάς και μόνο.
Πιθανόν η νοσταλγία να μετριάζει κάπως την αίσθηση της μοναξιάς, αλλά σίγουρα αυτή δεν είναι η λύση.
Η λύση, για μένα, είναι να αποφασίσουμε να προχωρήσουμε στη ζωή, επιδιώκοντας μεγαλύτερη κοινωνική επαφή, με ανθρώπους που μας κάνουν να νιώθουμε καλά, που μας σέβονται και μας υποστηρίζουν.

Καλό βράδυ καλή μου φίλη.

Truthseeker.Vasiliki είπε...

Ο/Η homemade

Καλησπέρα homemade.
Έχεις δίκαιο. Όταν νοσταλγούμε κάτι που μας λείπει νιώθοντας θλίψη, τότε σίγουρα μεγαλώνουμε τη μοναξιά μας...
Ίσως την αναπληρώνουν για λίγο οι όμορφες αναμνήσεις, αλλά αυτό είναι πλασματικό και ανούσιο.
Δεν μπορούμε να ζούμε με κάτι που μας λείπει.
Καλό είναι, στο παρελθόν, να ρίχνουμε μόνο φευγαλαίες ματιές, να χαμογελάμε, και να χαράζουμε νέα πορεία.
Επειδή θέλουμε να χτίσουμε τον εαυτό μας, όχι να τον γκρεμίσουμε...
Να μην αμφιταλλαντευόμαστε ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν.
Επειδή η ζωή δεν σταματάει, αλλά διαρκώς διευρύνεται και εξελίσσεται.

Καλό βράδυ φίλε μου.

Vasiliki Rimpa είπε...

Είναι δύσκολο να βρεις ανθρώπους που σε σέβονται και σε στηρίζουν...δυστυχώς ....
Είναι ιδιότητες που δε διακρίνονται απο την αρχή απλά με τη πάροδο του χρόνου...και εκεί έρχεται ο χρόνος που τις περισσότερες φορές σε διαψεύδει..
Καλή σου μέρα Βασιλική...χαίρομαι που βρήκα μια τόσο όμορφη γωνιά να μιλάμε.....

korinoskilo είπε...

και εγω δεν συμφωνω με την ερευνα .... και αν ο αλλος εχει τασεις να θυμαται μονο ασχημες καταστασεις?.... την εβαψε.....
πρεπει να ειναι τοσο καλα ,,εκπεδευμενος,, ωστε να φερνει μονο καλες καταστασεις στο μυαλο του ωστε να μπορει να καταπολεμισει την μοναξια του

συμφωνω απολυτα με το δευτερο κομματι που εγραψες

την καλημερα μου :))))))

Truthseeker.Vasiliki είπε...

Ο/Η Vasiliki Rimpa

Καλημέρα Βασιλική.
Θίγεις ένα άλλο μεγάλο θέμα -τις ανθρώπινες σχέσεις- και για το αν μπορούμε να "προσελκύσουμε" ανθρώπους που μας σέβονται και μας υποστηρίζουν.
Κατά τη γνώμη μου, οι σχέσεις είναι αποστολές, όπου συναντούνται άνθρωποι για κοινή ανάπτυξη. Αποτελούν ευκαιρίες για να εκφράσουμε την αγάπη μας και άρα να εισπράξουμε αγάπη.
Αν οι σχέσεις μας δεν εξυπηρετούν κανένα σκοπό, δεν υπάρχει δηλ. αλληλοσεβασμός και αλληλοϋποστήριξη, τότε απλά τις διαλύουμε.
Αλλά εδώ χρειάζεται προσοχή: Η ιδέα πως υπάρχει ένα τέλειο άτομο που δεν εμφανίστηκε ακόμη στη ζωή μας, αποτελεί μεγάλο εμπόδιο.
Είναι πολύ μεγάλο το θέμα, Βασιλική μου, και θα το αναλύσουμε καλύτερα σε κάποια μελλοντική μου ανάρτηση.

Την καλημέρα μου,
και την αγάπη μου...

Υ.Γ. Κι εγώ χαίρομαι που μιλάμε.

Truthseeker.Vasiliki είπε...

Ο/Η korinoskilo είπε...

Καλώς το, το Korinoskilo, στην παρέα μας.
Πραγματικά, χρειάζεται "ειδική εκπαίδευση" για να θυμάται κάποιος μόνο τις όμορφες στιγμές!!!
Πιθανόν η έρευνα να στηρίζει την θέση της στο γεγονός ότι, με το πέρασμα του χρόνου οι άσχημες αναμνήσεις φθίνουν και ο άνθρωπος έχει την τάση να θυμάται περισσότερο τα καλά.
Βέβαια, αυτό δεν ισχύει για όλους.

Το δεύτερο κομμάτι αντιπροσωπεύει δικές μου θέσεις και χαίρομαι που συμφωνούμε.

Ας μην ξεχνάμε ότι, η ζωή είναι ένα βιβλίο που το γράφουμε καθημερινά με τις πράξεις μας και όχι με την νοσταλγία των καλών ή κακών αναμνήσεών μας.

Να έχεις μια χαρούμενη
και δημιουργική μέρα...

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails Bookmark and Share